کیاوش صاحب نسق

کیاوش صاحب نسق متولد ۱۸ آذر ۱۳۴۷، موسیقی دان، نوازده پیانو، بداهه نواز و مدرس دانشگاه تهران

میباشد.او مدیر و مسیول مدرسه موسیقی رنگاهنگ میباشد.

نواختن ساز پیانو رو از سنین کودکی و نزد اساتیدی چون خانم هارطونیان،خانم رضایی، خانم شهسا و آقایان فرمان بهبود و فریدون ناصحی آموخت. بعد از آن به آموزش اصول آهنگسازی نزد مهران روحانی، محمد رضا درویشی و علیرضا مشایخی پرداخت.

او ردیف‌ موسیقی ایرانی را نزد مسعود شعاری و حسین علیزاده آموخت و سازهای تار و سه تار را نیز مینوازند.

در سال‌های میانی دهه۱۳۷۰ جهت ادامه تحصیل در رشته‌ آهنگسازی و تئوری موسیقی راهی کشور اتریش شد.

تحت نظارت پروفسور برت فورر موفق به دریافت درجه‌ی دکترای آهنگسازی از دانشگاه هنر و موسیقی گراتس شد. وی بعد از اخذ درجه دکتری به تهران بازگشت و به تدریس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پرداخت.

مجموعه آثار آهنگسازی کیاوش صاحب نسق را در سه دسته آهنگسازی برای پیانو، ارکستر و درمحدوده‌ ‏موسیقی الکترونیک و کامپیوتر دسته بندی کرد. آلبوم‌های لالایی زیر آوار و اینجا در سکوت و لحظه ها از آثار او در ژانرهای ذکر شده میباشد.

دانش او نسبت به موسیقی مدرن و معاصر جهانی و ایرانی و توانایی او در بداهه نوازی از شاخصه های هنری کیاوش صاحب نسق میباشد و نمونهای کارهای بداهه او در پیج های عمومی ارایه شده توسط خود او منتشر شده است و موجود میباشد.

موسیقی فیلم آخرین نفس ها ساخته فراز فدايیان از ساخته های اوست.

کیاوش صاحب نسق و آلبوم بداهه اش[ویرایش]

By Kamyar Behbahani on Wednesday, May 4, 2011 at 7:34 PM

نوشته زیر در باره آلبومی از کیاوش صاحب نسق موسس همین گروهی که شما بداهه های تان را در آن قرار میدهید میباشد که مدتی پیش توسط پژمان اکبر زاده نوشته شده و در سایت گفتگوی هارمونیک منتشر شده

به تازگى نشر موسيقى هرمس مجموعه اى از قطعات پيانوى کياوش صاحب نسق

(آهنگساز ايرانى مقيم اتريش)

را به صورت سى دى منتشر کرده است. اين مجموعه، سومين سى دى از ساخته هاى صاحب نسق است که به صورت سى دى در اختيار علاقه مندان قرار مى گيرد و در آن دوازده کار به نام هاى «۱۴ نوامبر ۲۰۰۰»، «جست وجو»، «گفت وگو»، «يافتن»، «عاشقان»، «سوگل»، «چهارگاه»، «سئوال»، «۲ مارچ ۲۰۰۲»، «۲۷ مارچ ۲۰۰۲»، «کاروان» و «۶ آوريل ۲۰۰۲» در آن منظور شده است. قطعات توسط آهنگساز اجرا شده اند.

آلبوم هاى ديگرى که در سال ۱۳۷۸ به وسيله کارگاه موسيقى از کياوش صاحب نسق منتشر شده اند؛ «... و اينجا در سکوت» و «لالايى زير آوار» نام دارند. مجموعه نخست، حاوى يازده آهنگ براى پيانو و دومين آلبوم دربرگيرنده يازده اثر براى ارکستر و کامپيوتر است که از ميان آنها مى توان به قطعه «لالايى زير آوار» اشاره کرد که نام آن به آلبوم داده شده و در سال ۱۳۷۶ به وسيله ارکستر سمفونيک تهران و به رهبرى نصير حيدريان در تالار بزرگ رودکى (وحدت) به اجرا درآمد. انتشار اين دو آلبوم، نظر به پخش ضعيف آن، بازتاب چندانى در جامعه موسيقى کشور نداشت. کياوش صاحب نسق (متولد ۱۳۴۷ در تهران) فراگيرى پيانو، سه تار و همچنين مبانى آهنگسازى را در تهران با استادان مختلفى چون فرمان بهبود، مسعود شعارى و عليرضا مشايخى و ... آغاز کرد و در سال ۱۳۷۳/۱۹۹۴ به دانشکده موسيقى شهر گراتس در اتريش راه يافت.

وى در تابستان ۱۳۸۱ در رشته آهنگسازى از اين دانشکده فارغ التحصيل شد. پايان نامه او به «ميکروتوناليته در موسيقى ايران» اختصاص داشت. صاحب نسق به مطالعات گسترده اى نيز براى ثبت دقيق تر موسيقى ايرانى پرداخته و نتايج بخشى از پژوهش هاى خود را در نشريات هنرى به چاپ رسانده است. وى تاکنون در تعدادى از جشنواره هاى موسيقى اتريش به ارائه آثار خود پرداخته و چند سالى است که با پايه گذارى «انجمن نواى ايران» در زمينه معرفى موسيقى ايرانى در اتريش فعال بوده است.

وى مى گويد: «لحظه ها» دربرگيرنده دوازده قطعه براى پيانو است که از بين بداهه نوازى هاى پيانوى من که بين سال هاى ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱ نواخته شده، انتخاب شده اند. شيوه بداهه نوازى در هر کدام از قطعات نشات گرفته از حال و هوايى متفاوت است که به فراخور زمان اجرا و يا تغيير سبک اجرايى قابل تشخيص هستند. سبک بداهه نوازى ها روى يک مسير مدال به جلو مى رود. با اين حال در هنگام بداهه نوازى عامل فيزيکى قرار گرفتن دست ها و سئوال و جواب بين آنها يا گويش مشترکشان به بداهه بر اساس طرحى از پيش تعيين شده غالب مى شوند. گاهى از گوشه اى در دستگاهى سر در مى آورند (مثل «سوگل» در دستگاه نوا يا «چهارگاه») و گاهى اوقات مينياتورگونه طرحى قلم مى خورد؛ سياه مشق مى شود و در نهايت در ارتعاش آخرين نت اجرا شده رها مى شود. نکته شاخص در اين مجموعه تلفيقى است از شيوه هاى بداهه نوازى کلاسيک، جاز و هويدا شدن تم گونه هاى محلى. همراهى ها در بخش هايى از کار با سنکپ هاى جاز مدال و آزاد همراه هستند و در جاهايى ده انگشت در ساختار مشترک يک فيگور با هم همراه مى شوند و پل هاى ملوديکى را روى هم ايجاد مى کنند.

آشنايى ام با موسيقى جاز از طريق دايى ام، مراد وفايى، آغاز شد و با حمايت هاى معلم پيانوى من؛ فرمان بهبود ادامه پيدا کرد. ايشان برگزيده اى از آرشيو غنى صفحه هاى جازشان را روى کاست ضبط کردند و در اختيار من قرار دادند. اين مجموعه، نخستين تاثيرها را در بداهه نوازى پيانوى من گذاشت. توجه دقيق فرمان بهبود به بداهه نوازى هاى در حال شکل گرفتن من موجب شد که با علاقه بيشترى به آثار مکتوب جاز که در آن زمان تنها در مرکز موسيقى اسکندريان در دسترس علاقه مندان خاصى قرار مى گرفت، توجه کنم.

در کنار رپرتوار پيانوى من که از آهنگسازانى مانند باخ، بتهوون، دبوسى و بارتوک تشکيل شده بود حالا مى شد نام اسکات جاپلين، اسکار پيترسون، ديو بروبک و چيک کوريا را پيدا کرد. به موازات آن، آشنايى با موسيقى ارکسترال و مجلسى آذربايجان، قفقاز و ارمنستان، مرا متوجه استفاده خاص آهنگسازان اين مناطق از هارمونى و کنترپوان در قطعاتشان کرد که آناليز شنيدارى آنها نزديکى زياد هارمونى کارهايشان با هارمونى جاز را به من شناساند.

بشنوید قسمتی از "لحظه ها" ساخته کیاوش صاحب نسق

غير از آن، موسيقى اين مناطق از نظر تماتيک، نزديکى غير قابل انکارى با نواهاى محلى و دستگاهى ايران دارد که از اين رو تجربه هاى اين دسته از آهنگسازان را نه تنها براى من، بلکه براى هر آهنگساز ايرانى کنجکاو ديگرى نيز با ارزش مى نمايد. اين برداشت فرضى من از چگونگى بهره گيرى از هارمونى جاز از موسيقى آن زمان؛ به شکل جاز با تلفيق ملودى هاى آذرى؛ در کارهاى پيانونوازان نسل جوان آذربايجان به خوبى شنيده مى شود و يکى از نمونه هاى بارز آن عزيزا مصطفى زاده است. به ياد دارم يک بار فرمان بهبود پس از شنيدن يکى از بداهه نوازى هاى من پرسيد که آيا من کيت جرت را مى شناسم. من نام او را نشنيده بودم. اين پرسش براى من بى پاسخ باقى ماند تا هنگامى که براى تحصيل در رشته آهنگسازى به اتريش آمدم. در کتابخانه دانشکده موسيقى گراتس دوباره اين پرسش برايم تداعى شد و با کنجکاوى به دنبال اين نام گشتم و وقتى آثارى را از او پيدا کرده و شنيدم، دريافتم که بيست سال پيش از من، همه حرف هايى که دوست داشتم در بداهه نوازى هايم بزنم توسط او گفته شده است! و تازه متوجه شدم که من با او در کاست «سياه همچون اعماق آفريقاى خودم» - اشعار لنگستن هيوز، با صدا، ترجمه و حتى گزينش موسيقى احمد شاملو _ (چيزى که بعدها از آيدا شنيدم) آشنا شده بودم! پس از آن، دوره آهنگسازى جدى من در مسيرى متفاوت آغاز شد و با اين همه، تجربه هاى بداهه نوازى من سايه وار تا به امروز باقى ماندند.

لحظه ها

به نظر مى آيد که قطعات موجود در اين سى دى به آنچه قبلاً در آلبوم «و اينجا در سکوت» ارائه کرده بوديد شباهت زيادى دارد. خودتان چه فکر مى کنيد؟ در مجموع «لحظه ها» بر خلاف آلبوم پيانوى «...و اينجا در سکوت»، قطعاتى که داراى فرم تثبيت شده هستند به قطعات يا بداهه نوازى هايى که فرم آزاد دارند غالب شده اند. يعنى اطلاق قطعه به آنها مفهوم بيشترى پيدا مى کند. ساختار بداهه ها آرام تر شده و تامل و تعمق ويژه اى در فضاى بيشتر کارها شنيده مى شود که بر گرفته از گسستگى طرح هاى مينياتوروار در اکثر اين کارهاست.

آيا شباهت قطعه هاى اين سى دى به سى دى قبلى لااقل از ديد برخى از شنونده ها به دليل پخش نامناسب آن آلبوم نبوده؟ و اينکه شما مجبور شديد يک سرى از ايده هايى که مى خواستيد در آن کار مطرح کنيد و به گوش شنونده ها برسانيد، دوباره در اين آلبوم تازه هم بگنجانيد؟

نه؛ راستش اين طور نبود. در سال ۱۳۷۹ که دو مجموعه از کارهاى من در دو قالب کاملاً متفاوت يعنى يکى موسيقى ارکسترال و الکترونيک و بداهه نوازى هاى پيانو به وسيله کارگاه موسيقى در تهران منتشر شدند، تنها هدف من نمايش دوگانه بودن کار موسيقى اى بود که متاثر بود از گوش فرادادن آزاد و بدون تعصب به هر نوع موسيقى از سويى و دنبال کردن مسيرى جدى و آکادميک از سويى ديگر.

اين دو مجموعه با سرمايه شخصى منتشر شدند و تنها دلخوشى من اين بود که نشر معتبرى که انتخاب کرده بودم اين دو مجموعه را به شنونده هاى موسيقى معرفى نمايد که متاسفانه با شانه خالى کردن نشر از به عهده گرفتن پخش کار، اين ايده عملى نشد. اين دو مجموعه به علت عدم حضور من در ايران به درستى پخش نشد و به قولى سوخت تا جايى که حتى رغبت نکردم ۲۰۰ سى دى امانى که در نشر باقى مانده بود را پس بگيرم!

اين تجربه تلخ که متاسفانه سابقه آن براى بسيارى از هنرمندان ما در ايران وجود دارد موجب شد تا مدتى از جريان نشر آثارم دور بمانم. اين دو مجموعه را مدت هاست که در اينترنت به صورت آزاد براى شنيدن دوستداران موسيقى قرار داده ام. در کنار اين دو مجموعه، مجموعه پيانوى ديگرى هم قرار گرفته بود که به همان علتى که ذکر شد رغبتى به انتشار آن نداشتم. تا سال ۱۳۸۱ که مجموعه اى از اجراهاى ضبط شده ارکسترال من به همراه دو اثر بر اساس دو شعر با صداى احمد شاملو - که من براى نخستين و آخرين بار، چهار روز پيش از فوتشان موفق به ديدنشان شدم - به نشر هرمس معرفى شد.

در اقامت تابستانى من در تهران، رامين صديقى (مدير نشر هرمس) به شنيدن مجموعه دوم پيانوى من علاقه نشان داد و پس از بازگشت من به اتريش، ابتدا همان مجموعه پيانو که «لحظه ها» نام داشت در ايران منتشر شد و انتشار سى دى «لحظه منجمد شده» با دو عنوان از احمد شاملو کنار آخرين کارهاى ارکسترى من موکول شد به زمانى ديگر.

• در حال حاضر چه فعاليتى در اتريش داريد؟

با به پايان رسيدن تحصيلاتم در رشته آهنگسازى در سال ۱۳۸۱ به نوشتن پايان نامه دکترا با موضوع «ميکرو توناليته در موسيقى ايران» که ادامه پايان نامه مقطع فوق ليسانس در دانشگاه موسيقى گراتس بود مشغول هستم. همچنين با همکارى رهبرم ادو ميچيچ و نوازنده ساکسيفون کلمنس فروشتوک انجمن و ارکستر «رود زمان» را براى اجراى آثار سده هاى بيستم و بيست و يکم با بيست و دو نوازنده پايه گذارى کرديم که نخستين کنسرت خودش را در ارديبهشتى که گذشت با آثارى از گئورگى ليگتى (آهنگساز مجار)، کلاوس لانگ (آهنگساز اتريشى) و قطعه «حصار» براى ساکسيفون و ارکستر از من برگزار کرد.

در کنار اين انجمن ارکستر انجمنى به نام «نواى ايران» را تشکيل داديم که هدف اصلى آن اجراى آثار آهنگسازان ايرانى و معرفى موسيقى ايران در اتريش است و در نخستين برنامه اى که ترتيب داديم آثارى از هرمز فرهت، عليرضا مشايخى، مهران روحانى، رضا والى، نادر مشايخى و من اجرا شد. قرار بر اين است که همان برنامه در زمستان امسال در تهران در فرهنگسراى نياوران با آثار بيشترى از آهنگسازان ايرانى اجرا شود.

انجمن «نواى ايران» با استفاده از نوازنده هايى که از دانشجويان ايرانى دانشگاه موسيقى گراتس هستند سعى بر اين دارد تا موسيقى ايران را در اتريش معرفى کند و درصدد است در آينده نزديک با دعوت از گروه هاى مختلف برنامه اين انجمن را متنوع تر کند.

در ايران هم در سال ۱۳۸۰ سمينارى را براى علاقه مندان موسيقى در تهران برگزار کردم که يک سال پس از آن به شکل تعميم يافته اى با نام «آهنگسازى در قرنى که گذشت» در بنياد آفرينش هاى نياوران و در همان تابستان در موسسه موسيقى فرهنگ برگزار و تکرار شد که قرار است به صورت کتابى جداگانه منتشر شود. همچنين منتظر چاپ کتاب «تينا و ارکستر» هستم که آن را با هدف آشنايى نوجوانان با ساز هاى ارکستر از آلمانى به پارسى برگردانده ام (همراه با يک سى دى و مثال هاى متعدد.)

روزنامه" شرق"

نگاهی چند وجهی بر جشنواره موسیقی فجر کیاوش صاحب نسق روزنامه ایران شماره ۷۱۸۱ (دو‌شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۸) ، صفحه ۱۶ (صفحه آخر)
حکایت آن «طرقه» که طلوع خورشید را گذشت کیاوش صاحب نسق روزنامه ایران شماره ۷۱۲۹ (شنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۸) ، صفحه ۱ (صفحه اول)
میانه رو در خلق موسیقی اصلح کیاوش صاحب نسق روزنامه اعتماد شماره ۴۱۳۲ (پنج‌شنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۷) ، صفحه ۹ (هنر و ادبیات)
تنگنای درونی، استحاله بیرونی / معضل تحصیل موسیقی برای ایرانی در داخل و خارج کشور کیاوش صاحب نسق روزنامه شرق شماره ۲۵۰۰ (چهار‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴) ، صفحه ۱۱ (موسیقی)
کودکانه است اما حرف بزرگ ترها را می زند / درباره آلبوم «مخرج مشترک» بمرانی کیاوش صاحب نسق روزنامه اعتماد شماره ۳۲۹۴ (پنج‌شنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۴) ، صفحه ۱۰ (کافه پنج شنبه)
شوالیه اینجا کمی دیر رسیده است کیاوش صاحب نسق روزنامه اعتماد شماره ۳۱۲۰ (یک‌شنبه ۹ آذر ۱۳۹۳) ، صفحه ۹ (موسیقی)
شکست تنها یک واژه باقی می ماند / نکاتی درباره مستند «شش قرن و شش سال» کیاوش صاحب نسق روزنامه شرق شماره ۲۱۴۸ (دو‌شنبه ۵ آبان ۱۳۹۳) ، صفحه ۷ (هنری)
دو قطب مخالف / درباره پیشنهاد تئوریک ساسان فاطمی در سرخانه کیاوش صاحب نسق روزنامه اعتماد شماره ۲۷۱۲ (پنج‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۲) ، صفحه ۱۱ (موسیقی)
تاری ورای موسیقی دستگاهی کیاوش صاحب نسق روزنامه اعتماد شماره ۲۷۰۵ (سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲) ، صفحه ۱۶ (صفحه آخر)
تئوری تدوین شده ای نداریم کیاوش صاحب نسق روزنامه شرق شماره ۱۰۲۱ (دو‌شنبه ۴ مرداد ۱۳۸۹) ، صفحه ۱۱ (موسیقی)
پژواک سکوت در طنین باغ پردگیان؛ نگاهی به چند صدایی در کنسرت پردگیان باغ سکوت
کیاوش صاحب نسق ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۱۶۳ (بهمن و اسفند ۱۳۹۵)، ص ۸ چند گاه در دستگاه کیاوش صاحب نسق ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۱۶۱ (آبان ۱۳۹۵)، ص ۹ مشاهده متن
شرق بر غرب؛ شرق مآبی یا شرق گرایی؟ کیاوش صاحب نسق ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۱۵۲ (شهریور ۱۳۹۴)، ص ۶ مشاهده متن
شهریار عدل و اسناد تاریخی کیاوش صاحب نسق دو ماهنامه بخارا، پیاپی ۱۰۷ (مرداد و شهریور ۱۳۹۴)، ص ۱۹۲
یادداشت هایی برای یکصدوپنجاهمین شماره: در این وانفسای کماکان کیاوش صاحب نسق ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۱۵۰ (خرداد و تیر ۱۳۹۴)، ص ۴ مشاهده متن
داستان «رضا» داستان هرروزهی موسیقی ماست؛ دلنوشته هایی بهبهانهی درگذشت هنرمند جوان، رضا کروریان کیاوش صاحب نسق، ارسلان عابدیان، مهدی جلالی ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۱۴۹ (فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۴)، ص ۵۴ مشاهده متن
نوشتاری به قلم کارل هاینتس اشتوکهاوزن درباره ی موقعیت یک حرفه کیاوش صاحب نسق مترجم: کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۹ (تیر ۱۳۸۹)، ص ۱۲
ما چشم منتظران غروب در دشت مشرق زمین کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۹ (تیر ۱۳۸۹)، ص ۵۴
موسیقی مدرن و برخورد آهنگسازان ایران کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۲ (مهر و آبان ۱۳۸۷)، ص ۵۰
به بهانه انتشار آلبوم «آن و آن» کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۱ (مرداد و شهریور ۱۳۸۷)، ص ۱۷
موسیقی مدرن و برخورد آهنگسازان ایران کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۱ (مرداد و شهریور ۱۳۸۷)، ص ۵۲
نگاهی به آلبوم سفر عسرت به آهنگسازی فرخ زاد لایق و آواز شهرام ناظری کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۰ (خرداد و تیر ۱۳۸۷)، ص ۲۲
مروری بر شیوه های آهنگسازی ثمین باغچه بان کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۲۰ (خرداد و تیر ۱۳۸۷)، ص ۳۰
نگاهی به آلبوم تریو منهای یک کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۱۸ (دی ۱۳۸۶)، ص ۳۴
درباره اجرای آهنگسازان ایرانی در اتریش کیاوش صاحب نسق ماهنامه فرهنگ و آهنگ، پیاپی ۱ (دی ۱۳۸۳)، ص ۱۲
نقطه، خط، نوا (۱) (تحقیقی بر روی ارتباط موسیقی با خطوط استخراج شده از نسبت های طلایی) کیاوش صاحب نسق ماهنامه هنر موسیقی، پیاپی ۵ (مهر و آبان ۱۳۷۷)، ص ۲۵ بدانید!

This article "کیاوش صاحب نسق" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:کیاوش صاحب نسق. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

Facebook Page

Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language[ویرایش]

کیاوش صاحب نسق in English