Inverse benefit law
قانون سود معکوس[ویرایش]
قانون سود معکوس حالتی است که نسبت سود به زیان در بیمارانی که داروی جدید را دریافت می کنند، به طور معکوس با میزان بازاریابی دارو ارتباط پیدا می کند. دو فرد آمریکایی، هوارد برادی و دونالد لایت، قانون سود معکوس را تبیین کردند که الهام گرفته شده از قانون مراقبت معکوس تودور هارت بود. یک داروی موثر برای یک بیماری جدی، کارایی خود را از دست خواهد داد اگر برای وضعیت های خفیف تر و سایر وضعیت هایی که برای آن ها تایید نشده است مورد استفاده و تبلیغ قرار گیرد. با وجود این که کارایی رقیق تر می شود، ریسک عوارض جانبی آسیب زا برجا می ماند و بنابراین هر چقدر که بازاریابی دارو گسترده تر می شود، نسبت سود به زیان آن بدتر می گردد. قانون سود معکوس نیاز به پژوهش های اثربخشی مقایسه ای و سایر بازنگری ها جهت ارتقای تجویز شواهد-محور را مورد تاکید قرار می دهد.
وضعیت اجرایی[ویرایش]
این قانون با 6 استراتژی بازاریابی شناخته می شود:
• کاهش آستانه تشخیص بیماری ها
• تکیه بر نقاط پایان جایگزین
• اغراق در ادعاهای ایمنی
• اغراق در ادعاهای کارایی
• خلق بیماری های جدید
• تشویق به استفاده های تایید نشده
تاثیرات[ویرایش]
به همین دلیل است که سازمان هایی مانند "بدترین قرص، بهترین قرص" توصیه می کنند قبل از حداقل ده سال در بازار، از داروهای جدید استفاده یا تجویز نکنید (به جز در مورد داروهای جدید مهم که مشکلات حل نشده قبلی را درمان می کنند).
آژانس های دارویی، کمیته اخلاق و سازمان های ایمنی بیماران باید موارد زیر را در نظر بگیرند:
• الزام به آن که آزمایشات بالینی به اندازه کافی طولانی انجام شود تا شواهدی از عوارض جانبی بدست آید و همه واکنش های جانبی ثبت شود، از جمله در افرادی که ترک مصرف کرده اند.
• پرداخت بیشتر به شرکت ها برای داروهای جدید با درجه بهتر بودن آنها برای بیماران نسبت به داروهای موجود و بازاریابی با توجه به ارزش داروهای جدید (نسبت فواید به ضرر و بازاریابی)
• توجه به اینکه بازار می تواند نیرویی در برابر بهترین استفاده از داروها باشد.
This article "Inverse benefit law" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Inverse benefit law. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
