NAT درجه حامل

NAT شرکتی ( CGN یا CGNAT )یا ترجمه آدرس شبکه بزرگ، همچنین به عنوان NAT مقیاس بزرگ ( LSN ) شناخته می شود، نوعی ترجمه آدرس شبکه (NAT) برای استفاده در معماری شبکه IPv4 است. با CGNAT، سایت‌های پایانی، به‌ویژه شبکه‌های مسکونی، با آدرس‌های شبکه خصوصی آدرس دهی می‌شوند که توسط دستگاه‌های مترجم آدرس شبکه Middlebox تعبیه‌شده در شبکه اپراتور به آدرس‌های IPv4 عمومی نگاشت می‌شوند و این امکان را ایجاد می کنند که تعداد کمی Public IP توسط کاربران نهایی استفاده شوند و در واقع هر Public IP توسط چند کاربر مورد استفاده قرار گیرد این همان کاری است که مودم یا CPE کاربر نهایی بین سیستم های متصل به مودم انجام می دهد و اکنون به سمت ISP منتقل شده است (البته همچنان روی دستگاه سمت مشتری یا مودم نیز NAT کوچک تری در حال انجام است).

NAT درجه حامل اغلب برای کاهش کمبود آدرس IPv4 استفاده می شود. ^[۱]

یکی از سناریوهای استفاده از CGN به عنوان NAT444 است، ^[۲] زیرا برخی از اتصالات مشتری به خدمات اینترنت در اینترنت عمومی از سه دامنه آدرس دهی IPv4 مختلف عبور می کند: شبکه خصوصی خود مشتری، شبکه خصوصی حامل و اینترنت عمومی.

یکی دیگر از سناریوهای CGN Dual-Stack Lite است که در آن شبکه حامل از IPv6 استفاده می کند و بنابراین تنها دو دامنه آدرس دهی IPv4 مورد نیاز است.

تکنیک‌های CGNAT برای اولین بار در سال 2000 برای پاسخگویی به نیاز فوری به تعداد زیادی آدرس IPv4 در استقرار سرویس‌های رادیویی بسته عمومی (GPRS) در شبکه‌های تلفن همراه مورد استفاده قرار گرفت. استقرار تخمینی CGNAT از 1200 در سال 2014 به 3400 در سال 2016 افزایش یافته است که به نظر می رسد 28.85 درصد از کاربری مورد مطالعه در شبکه های اپراتور تلفن همراه باشد.

فضای آدرس مشترک[ویرایش]

اگر یک ISP یک CGN را پیاده سازی کرده و از RFC 1918 برای آدرس دهی gateway های مشتریان استفاده کند، خطر IP collision و در نتیجه خرابی مسیریابی زمانی به وجود می‌آید که شبکه مشتری قبلاً از فضای آدری RFC 1918 استفاده کرده باشد .

این امر برخی از ISPها را بر آن داشت تا سیاستی را در داخل رجیستری شماره های اینترنتی آمریکا (ARIN) برای تخصیص فضای آدرس خصوصی جدید برای CGN ها ایجاد کنند، اما ARIN قبل از اجرای این خط مشی این کار را به IETF محول کرد و نشان داد که موضوع یک مسئله تخصیص معمولی نیست بلکه یک رزرو کردن با اهداف فنی است. (به ازای RFC 2860 ).

IETF استاندارد RFC 6598 را منتشر کرد که جزئیات یک فضای آدرس دهی اشتراکی را تشریح می کند که در پیاده سازی CGN توسط یک ISP قابل استفاده است تا بتواند prefix های شبکه که در دو سمت interface های ورودی و خروجی قرار دارند را مدیریت کند. ARIN فضای آدرس را برای این تخصیص به مرجع شماره های اختصاص داده شده اینترنت (IANA) ارجاع داد. ^[۳] بلوک آدرس اختصاص داده شده 100.64.0.0/10 است، یعنی آدرس های IP از 100.64.0.0 تا 100.127.255.255. ^[۴]

دستگاه هایی که ارزیابی می کنند که آیا یک آدرس IPv4 عمومی است یا خیر، باید برای تشخیص فضای آدرس جدید به روز شوند. استفاده بی رویه از IPv4 خصوصی بیشتر برای دستگاه های NAT ممکن است بعدها انتقال به IPv6 را طولانی کند.

معایب[ویرایش]

منتقدان NAT درجه شرکتی، جنبه های زیر را مرود بحث قرار می دهند:

مانند هر شکلی از NAT، اصل انتها به انتها را زیر پا می گذارد. ^[۵]
به دلیل stateful بودن دارای مشکلات امنیتی، مقیاس پذیری و قابل اعتماد بودن قابل توجهی است.
در صورت نیاز به آدرس IP عمومی، مانند میزبانی وب، مشکل کمبود آدرس IPv4 را حل نمی کند.

NAT درجه شرکتی معمولاً مانع استفاده مشتریان ISP از Port forwarding (که کاربردهایی مثل انتقال تصویر دوربین مدار بسته را با آن می توان انجام داد) جلوگیری می کند، زیرا ترجمه آدرس شبکه (NAT) معمولاً با نگاشت پورت های دستگاه های NAT در شبکه به پورت های دیگر در رابط خارجی پیاده سازی می شود. این کار به این دلیل انجام می شود که روتر بتواند پاسخ ها را به دستگاه صحیحی ترسیم کند. در شبکه های NAT درجه شرکتی، حتی اگر روتر کاربر برای هدایت پورت خاصی پیکربندی شده باشد، "روتر اصلی" ISP که CGN را اجرا می کند، این ارسال پورت را مسدود می کند زیرا پورت مورد استفاده آن همان پورت کاربر نخواهد بود. به منظور غلبه بر این مشکلات ، پروتکل کنترل پورت (PCP) در RFC 6887 استاندارد سازی شده است.

وقتی قصد بستن ترافیک بر اساس IP مبدا را داریم سیستم کاربر مزاحم را بر اساس IP او مسدود می کند. با توجه به اینکه کاربر مزاحم ممکن است با چند کاربر دیگر به صورت مشترک از یک Public IP استفادهاستفاده کنند احتمال دارد چند کاربر دیگر نیز اشتباها مسدود شوند. این موضوع برای مدیران انجمن های گفتگو و دانش نامه ها که سعی می کنند کاربران مزاحم را مسدود کنند مشکلات جدی ایجاد می کند چون کاربر مزاحم از IP مشترکی با کاربران بی گناه استفاده می کند .

همچنین ببینید[ویرایش]

NAT64
DNS64
464XLAT

منابع[ویرایش]

↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
↑ "NAT444 (CGN/LSN) and What it Breaks".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
↑ "Re: shared address space... a reality!". Archived from the original on 2012-06-07. Retrieved 13 September 2012.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
↑ "100.64.0.0/10 – Shared Transition Space".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
↑ "Assessing the Impact of NAT444 on Network Applications".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.

لینک های خارجی[ویرایش]

This article "NAT درجه حامل" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:NAT درجه حامل. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.