اصل نفع بیمه پذیر
طبق اصل نفع بیمه پذیر( به انگلیسی، insurable interest principle)، شخصی که قصد تهیه بیمه دارد باید طبق قانون یا عرف، حق بیمه کردن اموال، زندگی یا مسئولیت مورد نظر را داشته باشد. در واقع، وقوع خطر تحت پوشش در بیمه مورد تقاضا باید سبب خسارت مالی مستقیم یا غیرمستقیم بیمه گذار شود. برای مثال، شما مجاز نیستید برای خانه شخص دیگر بیمه آتش سوزی تهیه کنید زیرا خسارت دیدن این خانه، سبب خسارت مالی شما نخواهد شد. همچنین نمی توانید زندگی یک شخص دیگر را بیمه کنید مگر اینکه در زندگی او نفعی داشته باشید. ذینفع بودن یک شخص در مال شخص دیگر، یکی از مصداق های نفع بیمه پذیر است. در این حالت، شخص اول مختار است برای جبران خسارت احتمالی به منافع خود در این مال، بیمه تهیه کند. در قانون بیمه( تصویب شده در ۱۳۱۶)، دو ماده زیر به طور مشخص، به اصل نفع بیمه پذیر می پردازد:
ماده چهار: بیمه گذار نسبت به آنچه بیمه می کند باید ذی نفع باشد. همچنین ممکن است بیمه برای پوشش حادثه یا خطری باشد که بیمه گذار از وقوع آن متضرر می شود.
ماده هفت: طلبکار می تواند مالی را که در نزد او وثیقه یا رهن است بیمه دهد. در این صورت هرگاه حادثه ای نسبت به مال مزبور رخ دهد از خساراتی که بیمه گذار باید بپردازد تا میزان آنچه را که بیمه گذار در تاریخ وقوع حادثه طلبکار است به شخص او و بقیه به صاحب مال تعلق خواهد گرفت.
منایع
اخوان، خداکرم و محمدبیگی، علی اعظم. اصول و مبانی بیمه؛ راهنمای تشریحی مقررات بیمه در ایران( جلد ۱ از مجموعه دانستنی های بیمه).انتشارات پوشش گستر. ۱۳۹۴
This article "اصل نفع بیمه پذیر" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:اصل نفع بیمه پذیر. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
