You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

ایل بهمئی

از EverybodyWiki Bios & Wiki
پرش به:ناوبری، جستجو


الگو:حص-خرابکاری

ایل بهمئی
کل جمعیت
نواحی با بیشترین جمعیت
کهگیلویه و بویراحمد، فارس، خوزستان، بوشهر، چهارمحال و بختیاری، اصفهان
زبان‌های رایج
لری بهمئی
ادیان و مذاهب
اسلام شیعه

ایل بهمئی یکی از بزرگ‌ترین ایلات ایران از لحاظ جمعیت و جغرافیا می‌باشد، بهمئی از ایلات لر بزرگ و از ایلات باستانی ایران است که در جنوب غرب ایران و به طور گسترده در استان‌های خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد زندگی می‌کنند. بهمئی‌ها به زبان لری و با گویش بهمئی صحبت می‌کنند.[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰]

طوایف[ویرایش]

بهمئی از دو ایل ایل احمدی و ایل مهمدی تشکیل شده‌است که خود دارای زیر مجموعهٔ‌های بسیاری هستند. ایل احمدی به دو بخش جلالی و بیژنی تقسیم می‌شود.

تیره بیژنی از دوازده (۱۲) طایفه بندری، طایفه بتلی، طایفه غیبی، طایفه ویسی، طایفه گهرلی، طایفه شهروئی، طایفه بالیاوی، طایفه بلواسی، طایفه تاکائیدی، طایفه شه مصیری، طایفه مشهدی مهمدی و طایفه ایسوی تشکیل شده است.

تیره جلالی از چهار(۴) طایفه باولی، طایفه شوسنی، طایفه کمبری، طایفه شه نظری تشکیل شده است.

طوایف سادات وابسته به ایل احمدی از شش (۶) طایفه سادات عباسی، طایفه سادات میرسالاری ، طایفه سادات رضاتوفیق، طایفه سادات منگزوری، طایفه سادات بابااحمدی(شیوخ)، طایفه سادات یوسفی تشکیل شده است.

ایل مهمدی از نه(۹) طایفهٔ خلیلی، نری‌میسا، نارگ میسا، عالیمهمد، کمایی، مهمدمیسا، بناری، کلاه کج، نوروزی و علایدالدینی تشکیل شده‌است.

بهمئی سردسیر را ایل مهمدی و بهمئی گرمسیر را ایل احمدی تشکیل میدهد.[۱۱]

خاستگاه[ویرایش]

ایل بهمئی یا بهمنی افرادی که نسب خود را از بهمن شاه درازدست کیانی - هخامنشی می‌دانند. تمامی ایلات بهمئی نسب خود را از نسل بهمن شاه می‌دانند. علائدین بهمن شاه موسس خاندان بهمنی خود را از نسل بهمن فرزند اسفندیار معرفی کرده است. در مناطق بهمئی نشین آثار باستانی زیادی از دوره هخامنشی و اشکانی موجود است از جمله قلعه «دژموک» واقع در دیشموک ، سنگ نگاره های تنگ «سولک» و و و...

بهمن فرزند اسفندیار-گشتاسپ-لهراسپ-اورند-کی پشین-کی اپیوه-کی قباد- کی کاووس-منوچهر-پشنگ-وهومتین.[۱۲] .[۱۳] .[۱۴]


وجه تسمیه نام[ویرایش]

ایل بهمئی اسم خود را از اسم جد خود بهمن شاه کیانی-هخامنشی گرفته است.

در گذشته بین لرها حرف " ن ' اخر کلمات استفاده نمیشده و جای خود را به حرف « ه‍ » میداد. مثلا کلمه «بکن» شده «بکه» یا «بزن» شده «بزه» ، به همین دلیل بهمن شد «بهمه» و سپس به «بهمه ای یا بهمئی» یعنی افرادی از نسل بهمن تبدیل شده است.[۱۵] .[۱۶] .[۱۷]

فرهنگ[ویرایش]

کوچ ایل بهمئی[ویرایش]

اگر چه در دهه‌های آغازینِ قرن حاضر گروه‌های بسیاری از ایل بهمئی نیز همانند سایر ایل‌ها و عشایر ایران یکجانشین شدند، اما هنوز هم بخشی از طایفه‌های ایل بهمئی، کوچ‌رو هستند. کوچ‌روهای بهمئی زمستان را در دشت‌های خوزستان و تابستان را در بخش‌های کهگلویه و بویراحمد به سر می‌برند.[۱۸]

ضرب‌المثل‌ها[ویرایش]

در گویش بهمئی ضرب‌المثل‌های زیادی وجود دارد که برای موقعیت‌های مختلف از آن استفاده می‌شود، از معروف‌ترین ضرب‌المثل‌های این ایل می‌توان به (داری که خل اوی مه ده راس ابو)، (سرش سر آدمیه)، (قلایه گدن گپ بزن گو گی گی)، (آربز و قلون اگو آل بورت دو سمه دوری) اشاره کرد.

موسیقی[ویرایش]

موسیقی مردم بهمئی شاخه‌ای از موسیقی لری است. این موسیقی به وسیله سازهایی مانند سرنا، کُرنا و کوس و سازهای بادی کوچکتر از سرنا و کرنا نواخته می‌شود. مراسم عروسی در این ایل به این شکل است که همه روستا اعم از زن و مرد، پیر و جوان جمع شده و به شادی با رقص مخصوص به این ایل می‌پردازند تا اواخر دهه هشتاد رسم ترکه زنی و بیت‌خوانی در این جشن‌ها امری رایج بود که به مرور کمرنگ شد.[۱۹]

باورها[ویرایش]

در بین بهمئی‌ها مانند دیگر اقوام، باورهای زیادی وجود دارند که با زندگی مردم عجین شده و تمام کارها و برخوردهای روزمره‌شان، بر اساس همین باورها صورت می‌گیرد. باورها (خرافی یا غیر خرافی) جزئی از فرهنگ هر قوم و منشأ حرکت و نشان دهندهٔ نحوهٔ زندگی افراد هستند.

عزاداری[ویرایش]

در رسم بهمئی‌ها هرگاه کسی از دنیا می‌رود مثل اینکه همهٔ طایفه عضوی از خانواده را از دست داده و ماتم زده می‌شوند. مراسم عزاداری در بین بهمئی‌ها به شکل خاصی برگزار می‌شود و تقریبا تمام روستا و طایفه بر سر مزار شخص فوت شده جمع و به سینه‌زنی و عزادارای می‌پردازند، یک خواننده هم به سرود خوانی مشغول می‌شود که در زبان بهمئی به آن خطیر می‌گویند.[۲۰]

جمعیت[ویرایش]

طبق آمار و سرشماری هایی که انجام شده است جمعیت ایل بهمئی در استان های نامبرده به‌ صورت پیوسته بین ۳۰۰،۰۰۰ تا ۴۰۰،۰۰۰ هزار و به صورت کلی تا ۵۰۰ هزار نفر می‌باشد.[۲۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. صیفی نژاد، جواد (۱۳۸۱). لرهای ایران: لربزرگ، لرکوچک. تهران: آتیه. شابک ۹۶۴ - ۷۴۰۹- ۲۲-۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  2. «جشن بزرگ فرهنگ و هنر ایل بهمئی در دیشموک برگزار شد». خبرگزاری مهر. ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  3. «سفرنامه بهمئی و لشکر کشی به طیبی منتشر شد». خبرگزاری مهر. ۲۱ بهمن ۱۴۰۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  4. «مستند ایل من بهمئی». ایسنا. ۸ آذر ۱۴۰۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  5. «دایره المعارف بزرگ اسلامی/بهمئی». دایره المعارف. ۱۳ مهر ۱۳۹۹.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  6. «نگاهی جدید به تاریخ ایل بهمئی/از تمدن ایلامی گرفته تا تاریخ ایران معاصر». الیما نیوز. از پارامتر ناشناخته |تاربخ= صرف‌نظر شد (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  7. «لباس محلی ایل بهمئی ثبت ملی شد». تسنیم. ۹ تیر ۱۳۹۸.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  8. «تصویری زیرخاکی از زنان ایل بهمئی به روایت جهانگرد انگلیسی». خبرگزاری دانا. ۱۵ مرداد ۱۳۹۹.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  9. «با «فيروزآبادي در مجلس چهاردهم»، كتاب «زنان ايل بهمئي» به چاپ رسيد». ایسنا. ۱۸ شهریور ۱۳۸۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  10. «سابقه تاریخی دهدشت و بهمئی درکهکیلویه وبویراحمد به شش هزارسال قبل می رسد». ایرنا. ۲۶ بهمن ۱۳۸۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  11. افشار نادری، نادر (١٣٩١). ایل بهمئی. خجسته. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۲۳۳۹۸۰.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  12. افشار نادری، نادر (١٣٩١). ایل بهمئی. خجسته. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۲۳۳۹۸۰.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  13. حسینی شیرازی، حاج میرزا حسن (۱۳۱۲). فارسنامه ناصری. تهران: آتیه. شابک ۹۶۴ - ۷۴۰۹- ۲۲-۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  14. خلیلی، حاج ناصر (۱۳۹۷). تاریخ ایل بهمئی. تهران: آتیه. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۱۴۵۰۵۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  15. افشار نادری، نادر (١٣٩١). ایل بهمئی. خجسته. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۲۳۳۹۸۰.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  16. حسینی شیرازی، حاج میرزا حسن (۱۳۱۲). فارسنامه ناصری. تهران: آتیه. شابک ۹۶۴ - ۷۴۰۹- ۲۲-۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  17. خلیلی، حاج ناصر (۱۳۹۷). تاریخ ایل بهمئی. تهران: آتیه. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۱۴۵۰۵۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  18. «آغاز پلاک کوبی دام عشایر بهمئی با خرید ۴ هزار پلاک هویت». باشگاه خبرنگاران جوان. ۲۵ مرداد ۱۳۹۸.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  19. «ترکه زنی تفریح سنتی اما رو به افول در ایل بهمئی». ایرنا. ۱۸ فروردین ۱۳۹۸.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  20. «وای حمزه شهیدم/نوای جانسوز شروه ایل بهمئی در رثای شهید وطن». ایرنا. ۶ آبان ۱۴۰۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  21. خلیلی، حاج ناصر (۱۳۹۷). تاریخ ایل بهمئی. تهران: آتیه. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۱۴۵۰۵۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.


This article "ایل بهمئی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:ایل بهمئی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

Page kept on Wikipedia This page exists already on Wikipedia.


Read or create/edit this page in another language[ویرایش]