📝Create a new article
🏭Create a company page
🇬🇧 - in english
🇫🇷 - en français (FR)
🇵🇹 - em português (PT)
🇩🇪 - in deutsch (DE)
🇯🇵 - 日本語で (JA)

You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

شریعتیسم

از EverybodyWiki Bios & Wiki
پرش به:ناوبری، جستجو

خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. شریعتیسم به مجموعه‌ برداشت‌هایی از ایده‌های علی شریعتی گفته می‌شود که الهامات، بینش‌ها و آثار او را ترسیم می‌کند.

نوشریعتیسم[ویرایش]

نوشریعتیسم از گروه خاصی از حامیان شریعتی تشکیل شده که در دهه ۱۹۹۰ و در نتیجه مناظره روشنفکران پسااسلام‌گرا در ایران ظهور کردند.[۱] بر اساس دیدگاه‌های نوشریعتیست، زندگی فکری شریعتی به دو دوره جوان و بالغ تقسیم می‌شود که اندیشه‌های درونی و احتمالی او را از هم جدا می‌کند.[۲] شریعتی را نیز یک «پروژه ناتمام» می‌دانند، به این معنا که «در اندیشه شریعتی نااندیشه‌های زیادی وجود دارد» و بار تکمیل پروژه او بر دوش جنبش نوشریعتیسم است.[۲] در نوشریعتیسم دو گرایش متمایز وجود دارد: یکی آثار شریعتی را «پدیدارشناسانه در چارچوب روشنفکری زمان خود و موثر بر ساختار و چشم‌انداز روشنفکری معاصر» می‌خواند، و دیگری می‌کوشد شریعتی را در «ساختار مفهومی»ش تفسیر کند.[۳]

این جریان «تا حد زیادی مودبانه‌ترین مخالف» حکومت جمهوری اسلامی شناخته شده که به نوبهٔ خود «هرگز با آن‌ها آن‌گونه که شایسته‌ی آن بودند رفتار نکرده‌است».[۱]

نقد[ویرایش]

اندیشه‌های شریعتی توسط اولین مخالفان وی یعنی روحانیون محافظه کار به شدت مورد مخالفت قرار گرفت.[۴] واعظان و خطیبان برجسته همدوره‌ی او مانند احمد کافی، محمدتقی فلسفی، جواد مناقبی، سید علی نقی تهرانی، اشرف کاشانی، سید ابراهیم میلانی، قاسم اسلامی و محمدعلی انصاری قمی، شریعتی را متهم به بدعت، سنی بودن و حتی وهابی و شیعه‌ستیزی کردند.[۴][۵] در اوایل دهه ۱۹۷۰، تعدادی از روحانیون عالی‌رتبه از جمله ابوالقاسم خویی، محمدهادی میلانی، محمدصادق روحانی و محمدحسین طباطبایی احکامی علیه شریعتی صادر کردند.[۶] مرتضی مطهری که از شریعتی در برابر اتهامات وهابیت و ضد شیعه دفاع می‌کرد،[۷] خود از منتقدان سرسخت شریعتی شد. او معتقد بود که شریعتی بیش از اسلام از نظریه ماتریالیسم تاریخی الهام گرفته‌است و دیدگاه او را نسبت به اسلام ساده‌انگارانه، غیرمنسجم و موهن به مقدسات می‌دانست.[۸][۹] بعداٌ فراتر رفت و از او به عنوان «ملعون» نام برد و در اعتراض به سخنرانی‌های شریعتی از حسینیه ارشاد که در آنجا برگزار می‌شد، خارج شد.[۸][۱۰]

سید حسین نصر، متفکر سنت‌گرای مرتبط با خاندان پهلوی، نه‌تنها به دلیل دیدگاه‌های ضدحکومتیش، بلکه به‌دلیل نگاه نوگرایانه‌اش، با شریعتی مخالفت می‌کرد.[۱۰] نصر شریعتی را متهم کرد که «یک خرابکار مارکسیست اسلامی است که تلاش می‌کند تا در صفوف نیروهای مذهبی نفوذ کند» و در سال ۱۹۷۰ در واکنش به شریعتی که امام سوم شیعیان حسین بن علی را با چه گوارا مقایسه کرده بود از سمت خود در حسینیه ارشاد استعفا داد.[۱۰]

عبدالکریم سروش معتقد است که اندیشه‌های شریعتی را می‌توان به عنوان «تقلیل اسلام به ایدئولوژی توتالیتر» تعبیر کرد.[۳]

اشخاص مؤثر در تفکر شریعتی[ویرایش]

اولین کسی که شریعتی را تحت تأثیر قرار داد، پدرش محمدتقی است، چنان‌که می‌گوید:

پدرم، نخستین سازندۀ ابعاد نخستینِ روحم! کسی که برای اولین بار هم «هنر فکر کردن» را به من آموخت و هم «فن انسان بودن» را؛ طعم آزادی، شرف، پاکدامنی، مناعت، عفتِ روح و استواری و ایمان و استقلال دل را، بی‌درنگ، پس از آنکه مادر از شیرم گرفت، به کامم ریخت.[۱۱]

شخص دیگر ابوالحسن فروغی است که شریعتی مدت کوتاهی زیر نظر او تحصیل کرد اما تأثیری عمیق بر او داشت.[۱۲] او در دوران جوانی به شدت تحت تأثیر محمد مصدق، دکترین سیاست خارجی بی‌طرفانه او و نهضت خداپرستان سوسیالیست که از مصدق حمایت می‌کرد؛ بود.[۱۳]

شریعتی در مقاله ای با عنوان معبودهای من معلمان خود را ستوده است.[۱۴] او از شانزده فرد معاصر و سیزده شخصیت تاریخی که بر او تأثیر گذاشته‌اند نام می‌برد.[۱۲] از جمله پیامبران ادیان ابراهیمی: ابراهیم، موسی، عیسی و محمد. شریعتی همچنین از خاندان علی و همسرش فاطمه و پسرشان حسین و دخترشان زینب تمجید کرده است.[۱۲] سایرین در این فهرست عبارتند از سقراط، بودا و همچنین عین‌القضات همدانی، حلاج و سهروردی.[۱۲]

شریعتی در دوران اقامت خود در فرانسه در معرض افکار جدیدی قرار گرفت که بر جهان‌بینی او تأثیر گذاشت.[۱۴] شریعتی در بین افراد معاصر خود که بر او مؤثر بوده‌اند این افراد را نام می‌برد: لوئی ماسینیون (که با او همکاری داشت)، ژرژ گورویچ (که او را «نابغه جامعه‌شناسی جهان» می‌خواند)، فرانتس فانون (یکی از دوستانش)، الکسی کارل، ژان-پل سارتر، ژاک برک، آلبرت شوایتزر، کلود برنارد، آنری لوفور، رنه گنون، ژان کوکتو و کاتب یاسین.[۱۴][۱۲] شریعتی از یک «کاتولیک متعصب» به نام «سولانژ بُدن» یاد می‌کند، که او را ملاقات کرده بود و از او «هنر دیدن» را آموخته بود. او می‌گوید «بُدن» ناخودآگاه با مرگ زودرس خود تأثیر معنوی بر او گذاشت، که برای او بسیار تکان‌دهنده بود.[۱۲] او همچنین از افرادی مانند «کارولا گرابرت» و «ژاکلین شه‌زل» که او را در هنر و بخشی از افکار برخواسته از دیدگاه هنر راهبری کرده‌اند؛ یاد می‌کند و از نقاشی‌های پیکاسو، شاگال، ون گوگ، تینتورتو و لاکروا به عنوان آثار مورد علاقه خود نام می‌برد.[۱۲]

به گفته یرواند آبراهامیان، شریعتی به مطالعه شرق‌شناسی غربی، جامعه‌شناسی فرانسوی و الهیات رادیکال کاتولیک (به ویژه الهیات آزادی‌بخش) علاقه‌مند بود.[۱۵]او مجله اسپریت را که لویی ماسینیون با آن آشنایش کرده بود، مطالعه می‌کرد و در سخنرانی‌های رمون آرون، روژه گارودی، ژرژ پولیتزر و ژرژ گورویچ و دیگران شرکت می‌کرد.[۱۶]

کورشاد آتالار، شریعتی را با توجه به دیدگاه مشترکش در مورد وظیفه "روشنفکر مسئول" و "حقیقت جو" بودن، با غزالی مقایسه می‌کند. او همچنین معتقد است که مواضع شریعتی با محمد اقبال (که شریعتی او را «روشنفکری مسئول» می‌دانست) همسو بود.[۱۷]

شریعتی متأثر از اندیشه‌های محمود طالقانی بود.[۱۸][۱۹]

برخی از محققین دیدگاه‌های شریعتی را با دیگرانی مانند فردریش نیچه، میشل فوکو و ادوارد سعید مرتبط کرده‌اند.[۲۰]

میراث[ویرایش]

تأثیر بر انقلاب ایران[ویرایش]

نوشتار اصلی: ایدئولوژی انقلاب ۱۳۵۷

افراد متأثر از شریعتی[ویرایش]

چهره‌هایی که متأثر از اندیشه‌های شریعتی تلقی می‌شوند عبارتند از:

خارج از ایران[ویرایش]

جهان عرب[ویرایش]

بسیاری از آثار شریعتی در لبنان به عربی ترجمه شده‌است،[۴۲] در این کشور او شخصیتی شناخته شده و البته بحث‌برانگیز است.[۴۳] در تونس، آثار شریعتی از جمله آثاری است که توسط جنبش النهضه خوانده و منتشر شده‌است.[۴۴] اعضای سازمان ممنوعه‌ی انتخاب اسلامی در مراکش، به آثار متفکران شیعه مانند شریعتی علاقه‌مند بودند.[۴۵]

افغانستان[ویرایش]

در افغانستان، شریعتی به ویژه در میان مردم هزاره شهرت دارد.[۴۶] بسیاری از رهبران گروه نصر تحت تأثیر افکار شریعتی بودند.[۴۷]

آسیای شرقی[ویرایش]

از سال ۱۹۸۹،انتشارات IQRA ترجمه‌هایی از آثار شریعتی را به زبان مالایی و انگلیسی در مالزی منتشر کرده‌است. در مالزی چهره‌هایی مانند چاندرا مظفر و جومو کوامه سوندارام از شریعتی به عنوان «شهید» یاد کرده‌اند.[۴۸] در اندونزی، شریعتی از جمله متفکران مسلمان خارجی است که عقایدش تأثیر فکری زیادی داشته و دانشجویان و روشنفکران جوان را به خود جذب کرده‌است.[۳۳]

شبه قاره هند[ویرایش]

مهم‌ترین کتاب‌های شریعتی به اردو ترجمه و در پاکستان منتشر شده‌است[۴۹] در سال ۲۰۲۰، عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، نقل قولی از شریعتی درباره ادای احترام به اقبال بیان کرد و این مقاله را در حساب توییتر خود به اشتراک گذاشت.[۵۰]

ترکیه[ویرایش]

برخی از کتاب‌های شریعتی به ترکی ترجمه شده‌است.[۵۱] شریعتی «تأثیر اصلی» را بر سازمان مسلمانان ضدسرمایه‌داری گذاشته است.[۵۲] به گفته گئورگ لوبه، سبک ادبی پست مدرن شریعتی که «خطوط بین انتقال، نقد و اندیشه اصیل را محو کرد» را می‌توان در کتاب سیاه اورهان پاموک مشاهده کرد، اگرچه معلوم نیست که آیا پاموک آثار شریعتی را خوانده‌است یا فقط تحت تأثیر آن‌ها بوده‌است.[۵۳]

آفریقای جنوبی[ویرایش]

جامعه مسلمانان آفریقای جنوبی تا سال ۱۹۷۹ که کتاب‌ها و مجلات انقلابی ایران به این کشور سرازیر شد، با شریعتی آشنا نبودند. بیان شده‌است که سازمان‌های نوپایی مانند جنبش جوانان مسلمان آفریقای جنوبی (MYMSA)، حلقه مطالعات عربی (مستقر در دوربان) و انجمن معلمان مسلمان (در کیپ تاون) و همچنین قبله برخی از مفاهیم در آثار او را به عاریت گرفته‌اند.[۵۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Shahibzadeh, Yadullah (2016). Islamism and Post-Islamism in Iran: An Intellectual History. Springer. p. 102. ISBN 9781137578259.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Shahibzadeh, Yadullah (2016). Islamism and Post-Islamism in Iran: An Intellectual History. Springer. p. 105. ISBN 9781137578259.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Shahibzadeh, Yadullah (2016). Islamism and Post-Islamism in Iran: An Intellectual History. Springer. p. 106. ISBN 9781137578259.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Rahnema, Ali (2000). An Islamic Utopian: A Political Biography of Ali Shariati. I.B.Tauris. pp. 266–267. ISBN 1860645526.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  5. ↑ Rahnema, Ali (1994), The Pioneers of Islamic Revival, Zed Books, p. 220, ISBN 978-1-85649-254-6صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  6. ↑ Saffari, Siavash (2017), Beyond Shariati, Cambridge University Press, p. 8–9, ISBN 9781107164161صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  7. ↑ Rahnema, Ali (2000). An Islamic Utopian: A Political Biography of Ali Shariati. I.B.Tauris. p. 240. ISBN 1860645526.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Abrahamian, Ervand (1989). Radical Islam: the Iranian Mojahedin. I.B.Tauris. p. 121–122. ISBN 9781850430773.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  9. ↑ Poulson, Stephen C. (2012). Social Movements in Twentieth-century Iran: Culture, Ideology, and Mobilizing Frameworks. Lexington Books. p. 237. ISBN 978-0739117576.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ Boroujerdi, Mehrzad (1996). Iranian Intellectuals and the West: The Tormented Triumph of Nativism. Syracuse University Press. pp. 125–127. ISBN 9780815604334.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  11. ↑ شریعتی، علی. «معبودهای من». مجموعه آثار 13 - «هبوط در کویر». ص. ۳۲۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ ۱۲٫۵ ۱۲٫۶ Vakily, Abdollah (November 1991). "Shariati's Role Models" (PDF). Ali Shariati and the Mystical Tradition of Islam (M.A.). Montreal: Institute of Islamic Studies, McGill University. pp. 90–107. Retrieved 17 June 2017.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  13. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ Rahnema, Ali (1994), The Pioneers of Islamic Revival, Zed Books, p. 221–222, ISBN 978-1-85649-254-6صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  15. ↑ Abrahamian, Ervand (1989). Radical Islam: the Iranian Mojahedin. I.B.Tauris. p. 107. ISBN 9781850430773.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  16. ↑ Abrahamian, Ervand (1989). Radical Islam: the Iranian Mojahedin. I.B.Tauris. p. 108. ISBN 9781850430773.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Atalar, Kürşad (2018), "We and Shariati", in Byrd, Dustin J.; Miri, Seyed Javad, Ali Shariati and the Future of Social Theory: Religion, Revolution, and the Role of the Intellectual, BRILL, pp. 250–271, ISBN 9789004353732صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  18. ↑ Böwering, Gerhard; Crone, Patricia; Mirza, Mahan (2013), The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought, Princeton University Press, p. 505, ISBN 9780691134840صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  19. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  20. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  21. ↑ Peretz, Don (1994). The Middle East Today. Greenwood Publishing Group. p. 531. ISBN 978-0-275-94575-6.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  22. ↑ Sahimi, Muhammad (31 August 2009), "Shariati on Religious Government", Tehran Bureau, PBSصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  23. ↑ Abrahamian, Ervand (1989). Radical Islam: the Iranian Mojahedin. I.B.Tauris. p. 103. ISBN 978-1-85043-077-3.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  24. ↑ Vakily, Abdollah (November 1991). "Previous Works on Shariati" (PDF). Ali Shariati and the Mystical Tradition of Islam (M.A.). Montreal: Institute of Islamic Studies, McGill University. p. 17. Retrieved 17 June 2017.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  25. ↑ Hunter, Shireen (2014). Reformist Voices of Islam: Mediating Islam and Modernity. Routledge. p. 54. ISBN 9781317461241.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  26. ↑ Mohammadighalehtaki, Ariabarzan (2012). Organisational Change in Political Parties in Iran after the Islamic Revolution of 1979. With Special Reference to the Islamic Republic Party (IRP) and the Islamic Iran Participation Front Party (Mosharekat) (Ph.D. thesis). Durham University. p. 123.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  27. ↑ Tod, Harry (16 November 2020), "Class Veiling in Cold War Iran", Chariot Journalصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  28. ↑ Vakily, Abdollah (November 1991). "Previous Works on Shariati" (PDF). Ali Shariati and the Mystical Tradition of Islam (M.A.). Montreal: Institute of Islamic Studies, McGill University. p. 8. Retrieved 17 June 2017.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Saffari, Siavash (2017), Beyond Shariati, Cambridge University Press, p. 38, ISBN 9781107164161صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  30. ↑ Schottmann, Sven (2018), Mahathir's Islam: Mahathir Mohamad on Religion and Modernity in Malaysia, University of Hawaii Press, p. 118, ISBN 978-0-8248-7647-0صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  31. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  32. ↑ Capehart, Jonathan (20 March 1980), "'Guru' of Tehran's Embassy Militants Voices Melange of Disparate Creeds", The Washington Postصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  34. ↑ Muzaffa, Chandra (2018), "Understanding Ali Shariati's Political Thought", in Byrd, Dustin J.; Miri, Seyed Javad, Ali Shariati and the Future of Social Theory: Religion, Revolution, and the Role of the Intellectual, BRILL, p. 170, ISBN 9789004353732صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  35. ↑ "Shariati seminar underway at Hosseinieh Ershad", Mehr News Agency, 18 June 2007صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  36. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ ۳۷٫۲ ۳۷٫۳ ۳۷٫۴ Pourmokhtari Yakhdani, Navid (2018). Iran's Green Movement: A Foucauldian Account of Everyday Resistance, Political Contestation and Social Mobilization in the Post-Revolutionary Period (PDF) (Ph.D.). Edmonton: Department of Political Science, University of Alberta. p. 178. Retrieved 5 June 2021.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ ۳۸٫۲ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  39. ↑ Shahibzadeh, Yadullah (2016). Islamism and Post-Islamism in Iran: An Intellectual History. Springer. p. 109. ISBN 978-1-137-57825-9.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  40. ↑ Hunter, Shireen (2014). Reformist Voices of Islam: Mediating Islam and Modernity. Routledge. p. 56. ISBN 9781317461241.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  41. ↑ Hunter, Shireen (2014). Reformist Voices of Islam: Mediating Islam and Modernity. Routledge. p. 50. ISBN 9781317461241.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  42. ↑ "Arabic Translation of Shariati's "Islamology" to Be Published Soon", Mehr News Agency, 27 September 2003صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  43. ↑ Kassem, Ali (9 June 2021), "(Not) Reading Ali Shariati in Beirut: The Erasure of Anti-Colonial Resistance and Social Theory", Jadaliyyaصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  44. ↑ McCarthy, Rory (2018), Inside Tunisia's al-Nahda: Between Politics and Preaching, Cambridge University Press, p. 51, ISBN 9781108472517صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  45. ↑ Guenfoudi, Mohammed (5 February 2019), "Despite the media controversy surrounding the question of Moroccan Shiites, their political influence remains limited", Moroccan Institute for Policy Analysisصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  46. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  47. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  48. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  49. ↑ Naeem, Raza (24 November 2020), "The Lessons of Ali Shariati Are As Relevant for Shias Today as They Were in His Lifetime", The Wireصفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  50. ↑ "Prime Minister Imran Khan pays tribute to Allama Iqbal on Twitter", Geo News, 9 November 2020صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  51. ↑ "Turkish scholar translating books by Ali Shariati", Tehran Times, 26 September 2011صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  52. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
  53. ↑ Leube, Georg (2018), "The Liberties of a Transmitter: Frantz Fanon According to Shariati", in Byrd, Dustin J.; Miri, Seyed Javad, Ali Shariati and the Future of Social Theory: Religion, Revolution, and the Role of the Intellectual, BRILL, p. 168, ISBN 9789004353732صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  54. ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).


خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.


This article "شریعتیسم" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:شریعتیسم. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

Page kept on Wikipedia This page exists already on Wikipedia.
👍🏻 Facebook Facebook Page

🐤 Twitter Follow us on Twitter !


Read or create/edit this page in another language[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.everybodywiki.com/index.php?title=شریعتیسم&oldid=406886»
License CC BY-SA 3.0
Powered by MediaWiki