منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران

منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران بیانیه‌ای است که توسط چهار تشکل کارگری ایرانی (سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه) در ۲۱ بهمن ۱۳۸۸^[۱] صادر شده و طی آن بر برخی مطالبات صنفی، اجتماعی و سیاسی جنبش کارگری ایران تأکید شده بود.^[۲] ^[۳]^[۴]^[۵]

مطالبات حداقلی[ویرایش]

برخی مطالباتی که در این منشور بر آن‌ها تأکید شده بود، به شرح زیر اند:^[۲]

افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظر خود کارگران از طریق نمایندگان منتخب آن‌ها در مجامع عمومی کارگری
پرداخت فوری دستمزدهای معوقهٔ کارگران
افزایش و رفع هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی

تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نمایندهای منتخب مجامع عمومی کارگران
برخورداری تمامی بیکاران از «بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی» تا زمان اشتغال به کار
تعطیلی رسمی اول ماه مه و گنجاندن آن در تقویم رسمی کشور و الغای ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز

به رسمیت شناخته شدن بی قید و شرط اعتراض، تجمع، آزادی بیان، مطبوعات و تحزب
لغو فوری مجازات اعدام
آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه فعالین کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی از زندان
توقف طرح هدفمند کردن یارانه‌ها
لغو کلیه قوانین تبعیض‌آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه‌های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی
برخورداری تمامی کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان، جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، نوع جنسیت و وابستگی‌های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی

این یک مقالهٔ خرد پیرامون مسائل کارگری و یا اعتصاب است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

This article "منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.