You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

طبری طالقانی

از EverybodyWiki Bios & Wiki
پرش به:ناوبری، جستجو


طبری طالقانی
مازندرانی، طبری، طالقانی، بایزرودی
زبان بومی درایران
استان استان البرز شهرستان طالقان
منطقهالبرز جنوبی
تعداد گویشوران
نامشخص  (۲۰۱۷)
گویش‌ها
طالقانی
بایزرودی
مهرانی
دیزانی
گته‌دهی
ده‌دری
اسکانی
خیکانی
پراچانی
گرابی
دراپی
الفبای فارسی
وضعیت رسمی
تنظیم‌شده توسطدانشکده زبان‌شناسی دانشگاه مازندران
کدهای زبان
مناطقی که گویشوران مازندرانی دارد.

گویش طالقانی یا طبری طالقانی[۱] گویشی از زبان مازندرانی[۲] می باشد[۳] که به گویش غرب مازندران شباهت دارد که زیر مجموعه گویش کلارستاقی می‌باشد.[۴]اهالی طالقان به زبان مازندرانی، تاتی و فارسی صحبت می کنند.[۵] اعتقاد زبانشناسان گویش تنکابن و کلارستاق جز گویش های غربی مازندرانی می باشد[۶] این گویش ها با هم مرتبطند.[۷] به عقیده صاحب نظران گویش مردم طالقان به دو دسته مازندرانی و تاتی تقسیم می‌شود. روستاهایی که بین جوستان و کوه‌های کندوان قرار گرفته‌اند به لهجه مازندرانی سخن می‌گویند. از جوستان به سمت باختر «تات» زبان اند. لهجه تاتی آن‌ها هم فارسی ولایتی است و چندان واژه‌های کهن را نگه نداشته‌اند.[۸][۹] به گفته اعظام الوزاره زبان اهل طالقان مرکب است از لهجه و لسان قزوینی و طبرستانی چون با این دو ولایت همسایگی و مجاورت دارند و از هر دو سمت وضع تکلم و تلفظ خود را اقتباس نموده‌است.[۱۰] به عقیده زبانشناسان گویش تاتی طالقانی[۱۱] مرز انتقال گویش کاسپین (مازندرانی و گیلکی)، تاتی و فارسی می‌باشد[۱۲] گویش طالقانی گویشی آمیخته از واژگان تاتی، نحو مازندرانی و صرف فارسی است.[۱۳] این در حالی است که گویشی از زبان مازندرانی در طالقان گویش می شود.[۱۴] [۱۵] آبادی‌های بالا طالقان همچون گته ده، اسکان، دهدر، درا پی، گرآب، ناریان، مهران، خیکان و پراچان به گویش طبری طالقانی گویش می‌کنند. به گفته حبیب برجیان در گویش طالقان یک سیستم فعل بسیار شبیه به البرز جنوبی با مازندرانی غنی در مورفوسینتاکس : ضمایر حرف اضافه و ... دیده می شود.[۱۶] به اعتقاد حبیب برجیان ویژگی های کاسپین مرکزی تا منطقه بالا طالقان گسترش یافته است.[۱۷] منیژه یوحنایی[۱۸] و هادی ابراهیمی کیاپی[۱۹] گستره ی زبان مازندرانی را از جنوب تا طالقان معرفی می کنند. به نقل از استانشناسی البرز گویش طالقان شبیه به مازندرانی است.[۲۰]

در البرز مرکزی و غربی (الموت و طالقان) گروه غیر مهاجر گیلک و مازندرانی در برابر عشایر مقاومت کرده و در ارتفاعات البرز زبان مازندرانی و گیلکی غالب است.[۲۱] زبان مردم طالقان فارسی و مازندرانی و لهجه آنها تاتی می باشد و فقط در روستای میناوند مردم به زبان ترکی سخن می گویند.[۲۲]

گویش‌های طالقان[ویرایش]

گویش‌های طالقان به دو دسته تاتی طالقانی و طبری طالقانی تقسیم می‌شود.[۲۳][۲۴]

  1. تاتی طالقانی: این گویش از جوستان به غرب و در تمام آبادی‌ها پایین طالقان میان طالقان و کنارود گویش می‌شود.
  2. طبری طالقانی: این گویش از کندوان تا جوستان گویش می‌شود و اکثر آبادی بالا طالقان به جز جوستان را درمی‌گیرد.

لهجه‌های زبان طبری[ویرایش]

بررسی کارشناسانه در جلگه‌ها و سپس نواحی کوهستانی موجب شناسایی دوازده لهجه مختلف درمازندران شده‌است:[۲۵]

  1. منطقه کردکوی: شامل هزار جریب شرقی، شاه کوه زیارت، بالاجاده، رادکان، گز شرقی و غربی و روستاهای غیر ترکمن‌نشین از زنگی محله گرگان و چهاردانگه تا گلوگاه.
  2. منطقه بهشهر: شامل چهاردانگه هزارجریب از سورتی تا کیاسر و روستاهای مناطق جلگه‌ای از گلوگاه، شاه کیله تا انتهای منطقه قره طغان و رودخانه نکارود.
  3. منطقه ساری: شامل چهاردانگه از کیاسر تا کوهستان‌های دودانگه، جلگه‌های مابین میان دورود و جلگه‌های مناطق غربی تجن رود تا جویبار.
  4. منطقه قائمشهر: شامل مناطق کوهستانی فیروزکوه، سوادکوه و روستاهای جلگه‌ای حد فاصل بین کیاکلا، جویبار و روستاهای کوهپایه‌ای بیشه سر.
  5. منطقه بابل: از مناطق کوهستانی چلاو آمل تا بندپی، امامزاده حسن در سمت غربی آلاشت و نواحی جلگه‌های حد فاصل فریدونکنار، بابلسر، بهنمیر، کیاکلا تا روستاهای کوهپایه‌ای کهنه خط، گنج افروز و بابل کنار.
  6. منطقه آمل: از کوهستان‌های بندپی تا چلاو، لاریجانات، نمارستاق و کلارستاق آمل تا حوالی امامزاده هاشم و جلگه‌های دو سمت هراز، دشت‌سر و محمودآباد و کوهپایه‌ها و جلگه‌های جاده چمستان، میان آمل و نور.
  7. منطقه نور و نوشهر: شامل بخشی از روستاهای بیرون بشم، کجور، محال ثلاث و جلگه‌های حد فاصل سرخ رود تا رودخانه چالوس.
  8. چالوس و تنکابن شرقی: شامل مناطق کلارباستانی، برخی از روستاهای کوهپایه‌ای منطقه بیرون بشم ولنگا و نواحی جلگه‌ای از آب چالوس و عباس‌آباد و رودخانه نشتا به مرکزیت عباس‌آباد.
  9. تنکابن مرکزی: شامل لهجه‌های دوهزاری و سه هزاری و خرم‌آبادی و گلیجانی چالکش یعنی حدفاصل آب نشتا تا آب شیرود.
  10. منطقه علی‌آباد کتول: شامل نواحی روستایی کوهستانی شمال شاهوار و مناطقی چون کتول، پیچک محله، محمودآباد، فاضل آباد و جلگه‌های غیرترکمن‌نشین بلوک استارآباد قدیم.
  11. منطقه قصران باستانی: شامل مناطق اوشان، فشم، شمشک، دیزین، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود.
  12. منطقه دماوند: شامل نواحی کوهستانی شهرستان دماوند، رودهن، بومهن تا فیروزکوه.[۲۶]

دستور زبان[ویرایش]

ضمایر[ویرایش]

در گویش طبری طالقانی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.[۲۷][۲۸]

ضمیر ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
فاعلی، طبری طالقانی men te ve emâ šemâ vešun/ešon
مفعولی، طبری طالقانی mere tere vere amâre šemare vešunre
ملکی، طبری طالقانی mi ti vi amei šemei vešuni

شناسه[ویرایش]

در زبان فارسی دو دسته شناسه داریم: گذشته و حال. اما در گویش طبری طالقانی سه دسته شناسه داریم: گذشته، حال ساده و حال التزامی.[۲۹][۳۰] (نمونه زیر بر اساس گویش گته‌ده تنظیم شده‌است)

۱. گذشته:

  • بن ماضی ساده: -bimâ = آمد
  • بن ماضی استمراری: -â-mbi = می‌آمد
گذشته ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
شناسه me i e/∅ emi eni ene

۲. حال ساده:

  • بن مضارع اخباری: -â = می‌آید
حال ساده ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
شناسه me ni ne emi deni dene

۳. حال التزامی:

  • بن مضارع التزامی: -biâ = بیا
حال التزامی ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
شناسه am/m i e/∅ im in an/n

صرف فعل[ویرایش]

در جدول زیر فعل آمدن (bimân) بر اساس گویش طبری طالقانی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.[۳۱](نمونه زیر براساس بالا طالقان می‌باشد)

زمان/شخص ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
گذشته ساده bimâme bimâi bimâ bimâmi bimâni bimâne
گذشته کامل bimâ-bieme bimâ-bi bimâ-bie bimâ-biemi bimâ-bieni bimâ-biene
گذشته التزامی bimâ-bâm bimâ-bâi bimâ-bâ bimâ-bâim bimâ-bâin bimâ-bân
گذشته التزامی کامل bimâ-bi-bâm bimâ-bi-bâi bimâ-bi-bâ bimâ-bi-bâim bimâ-bi-bâin bimâ-bi-bân
گذشته استمرای â-mbi-eme â-mbi â-mbi-e â-mbi-emi â-mbi-eni â-mbi-ene
گذشته در حال انجام dar-âmbieme dar-âmbi dar-âmbie dar-âmbiemi dar-âmbieni dar-âmbiene
حال ساده/آینده âme âni âne âmi ândeni ândene
حال در حال انجام dar-âme dar-âni dar-âne dar-âmi dar-ândeni dar-ândene
حال التزامی biâm biâi biâ biâim biâin biân
آینده نوع اول xâme biâm xâni biâi xâne biâ xâmi biâim xândeni biâin xândene biân
آینده نوع دوم vâne biâm vâne biâi vâne biâ vâne biâim vâne biâin vâne biân

در جدول زیر فعل رفتن (bašiân) بر اساس گویش طبری طالقانی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.[۳۲][۳۳](نمونه زیر براساس بالا طالقان می‌باشد)

زمان/شخص ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
گذشته ساده bašieme bašiei bašie bašiemi bašieni bašiene
گذشته کامل baši-bieme baši-bi baši-bie baši-biemi baši-bieni baši-biene
گذشته التزامی baši-bâm baši-bâi baši-bâ baši-bâim baši-bâin baši-bân
گذشته التزامی کامل baši-bi-bâm baši-bi-bâi baši-bi-bâ baši-bi-bâim baši-bi-bâin baši-bi-bân
گذشته استمرای še-mbi-eme še-mbi še-mbi-e še-mbi-emi še-mbi-eni še-mbi-ene
گذشته در حال انجام dar-šembieme dar-šembi dar-šembe dar-šembemi dar-šembeni dar-šembene
حال ساده/آینده šeme šeni šene šemi šendeni šendene
حال در حال انجام dar-šeme dar-šeni dar-šene dar-šemi dar-šendeni dar-šendene
حال التزامی bašem bašei bašue bašim bašin bašen
آینده نوع اول xâme bašem xâni bašei xâne bašue xâmi bašim xândeni bašin xândene bašen
آینده نوع دوم vâne bašem vâne bašei vâne bašue vâne bašim vâne bašin vâne bašen

نشانه جمع[ویرایش]

در گویش طبری طالقانی از نشانه‌های [un] و [kun] برای جمع استفاده می‌شود.[۳۴][۳۵]

دخترها dotar kun
گنجشک‌ها miška un

حرف اضافه[ویرایش]

حروف اضافه در گویش طبری طالقانی به شرح زیر است.[۳۶][۳۷]

فارسی معیار طبری طالقانی (بالا طالقان) گویش ساری
ذاخل dele dele
برای vâsuni vesse
از de je
از be je
را re re
با hamra hemrâ
زیر ben ben
روی sar sar
فارسی معیار طبری طالقانی (بالا طالقان)
برای من mi vâsuni
برای تو ti vâsuni
از من mi de
از تو ti de
از من mi be
از تو ti be
پدر را piyar re
دختر را dotar re
با تو ti hamra
زیر میز mizi ben
بالا میز mizi sar

افعال[ویرایش]

  • صرف فعل شدن (babien) در زمان حال، گذشته و حال التزامی به گویش طبری طالقانی.[۳۸][۳۹]
فعل شدن ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
زمان حال babieme babi babie babiemi babieni babiene
زمان گذشته beme beni bene bemi bendeni bendene
زمان حال التزامی babem babi babu babim babin baben
فارسی معیار طبری طالقانی (بالا طالقان)
امشب خوب می‌شود emšo xob bene
چطور شدم četi babieme
می‌خواهم خوب بشم xâme xob babem
  • صرف فعل بودن (bien) در زمان حال و گذشته به گویش طبری طالقانی.[۴۰][۴۱]
فعل شدن ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
زمان حال hasseme hassi hasse hassemi hasseni hasene
زمان گذشته bieme bi bie biemi bieni biene
فارسی معیار طبری طالقانی (بالا طالقان)
کجا هستید kuje haseni
آنها دختر بودند vešun dotar biene
  • صرف فعل بودن در جایی (daboen)در زمان حال، گذشته و حال التزامی در زمان‌های مختلف به گویش طبری طالقانی.[۴۲][۴۳]
فعل شدن ۱ مفرد ۲ مفرد ۳ مفرد ۱ جمع ۲ جمع ۳ جمع
زمان حال dareme dari dare daremi dareni darene
زمان گذشته dabome daboi dabo dabomi daboni dabone
زمان حال التزامی dabom daboi dabo dabim dabin daben
فارسی معیار طبری طالقانی (بالاطالقان)
من خانه هستم man sere dareme
خانه ات بودم ti sere dabome
می‌توانم خانه ات باشم tume ti sere dabom

واژگان[ویرایش]

شماری از واژه‌های طبری طالقانی و مقایسه آن با گویش کلارستاقی (چالوس) و فارسی:[۴۴]

گویش طالقانی (بالا طالقان) گویش کلارستاقی (چالوس) فارسی
piyar piyar پدر
mâr mâr مادر
pesser rikâ/pesar پسر
detar kijâ/detar دختر
miškâ/čučeka miškâ گنجشک
molije malije مورچه
pire vak/vak vag قورباغه
talâ/xerus telâ خروس
kanginak kangali زنبور
sikâ bili/sikâ اردک
usikâ usikâ غاز
u u آب
hali hali آلوچه
bašo bašo/buâr برو
našo našo نرو
are/aho are آره
na/ha nâ/no نه

اشعار محلی[ویرایش]

گویش طبری طالقانی دارای ادبیات عامیانه غنی می‌باشد که هر آبادی اشعار خاص خود را دارد.

اما هستیم سه خاخر اینه گندنه سه چادر
امه بشیمی آمل امه بشیمی آمل
آملی او بند داشته زیور گلو بند داشته
زیوری لینگی شلوار بالا پایین قلمکار
ها سگ سگ وها کیش کیش گو به علی خانی ریش
علی خانی ریش پیه رخ رخ درویش بیه
همه گمبینه وه کیه مارجان بوته مه شیه
وی چک هاکشیه می مجمع او بشیه
حمومی سری اناره حاجی حسین سواره
حاجی حسین تی فدا کلومی قفله ته منا
(بایزرودی)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «کرج را بیشتر بشناسیم».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  2. «روستای خیکان =».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  3. واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حسین صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
  4. سلطانیان، ابوطالب (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان». نخستین همایش بین المللی زبان ها و گویش های ایرانی کرانه جنوبی دریای خزر.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  5. ابراهیمی، مرضیه (۱۳۹۶). «فرآیندهای واژ واجی گونه ی طالقانی زبان تاتی: واجشناسی زایشی». دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی: ۱۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  6. دکتر فرزاد بختیاری مرکیه، تاریخ کنفرانس بین‌المللی بررسی مسائل جاری زبان‌ها، گویش‌ها و زبانشناسی14_15 گویش کلارستاقی چالوس، ۱٠.
  7. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۵). «بررسی تشابهات و اشتراکات گویش طالقانی با مازندران غربی» (PDF).صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  8. «در گفتگو با مهر عنوان شد: مدیر کل میراث فرهنگی استان البرز:استان البرز کانون تمرکز لهجه‌ها و گویش‌ها از سراسر کشور». وبگاه خبرگزاری مهر.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  9. «زبان مردم طالقان فارسی و مازندرانی و لهجه آنها تاتی می‌باشد». وبگاه سازمان حفاظت محیط زیست استان البرز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۲۰.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  10. اعظام الوزاره، خاطرات من یا روشن شدن تاریخ صد ساله، ۱۵۰.
  11. محمد داودی، محمدعلی منوچهری، جهاندوست سبزعلی پور، زبان تاتی و گویش طالقانی آن، ۳۰.
  12. BORJIAN, HABIB (2013). ""Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran"" (PDF). Studia Iranica (به English): 430.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  13. ابراهیمی، مرضیه (۱۳۹۶). «فرآیندهای واژ واجی گونه ی طالقانی زبان تاتی: واجشناسی زایشی». دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی: ۱۸۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  14. ابراهیمی، مرضیه (۱۳۹۶). «فرآیندهای واژ واجی گونه ی طالقانی زبان تاتی: واجشناسی زایشی». دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی: ۱۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  15. BORJIAN, HABIB (2013). ""Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran"" (PDF). Studia Iranica (به English): 430.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  16. BORJIAN, HABIB (2013). ""Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran"" (PDF). Studia Iranica (به English): 198.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  17. BORJIAN, HABIB (2013). "Is There Contiunity Between Gilaki And Mazandarani" (PDF). Published online by Cambridge University Press (به English).صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
  18. یوحنایی، منیژه (۱۳۷۸). «تحلیل ساختارهای دو مفعولی در زبان طبری» (PDF). مجموعه مقالات نختسن هم اندیشی گویش شناسی ایران: ۶۳۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  19. ابراهیمی کیاپی، هادی؛ عامریان، فاطمه (۱۳۹۵). «راهکار های مقابله با موانع کاربرد زبان های محلی و شکل گیریی هویت قومی در شبکه های استانی صدا و سیما» (PDF). ۱ (۱): ۱۶۱.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  20. عزیزی، علیرضا (۱۳۹۷). «استان شناسی استان البرز» (PDF): ۶۱.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  21. Linguistically the populations of the Alborz form part of the north Iranian group. The Persian language, which predominates on the central plateau east of Qazvīn, has only slightly penetrated the mountain zones, where two main language groups can be distinguished (B. Hourcade, “Le processus de la déprise rurale dans l’Elbourz de Téhéran [Iran,” Revue de géographie alpine 64/3, 1976, pp. 365-88). In the north and in the high valleys of the southern slope, languages of the Gīlakī and Māzandarānī type predominate, whereas farther south, in a broad zone that often encompasses the piedmont (Šemīrān, Semnān), dialects of the “Tātī,” “Fārsī Māzandarānī,” or “Semnānī” type are spoken. The sedentary nuclei of Gīlakīs or Māzandarānīs who have resisted the nomads and repopulated the whole range from the north slopes are numerous in the subarid central and western Alborz (Alamūt, Ṭālaqān, the Jāǰ-rūd valley, Lārīǰān, Fīrūz Kūh, Nūr) and in the basins at medium altitudes near the Caspian forest (Daylamān, Eškavar, Kalārdašt; de Planhol, Recherches, p. 37).
  22. «اداره حفاظت محیط زیست شهرستان طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  23. «در گفتگو با مهر عنوان شد: مدیر کل میراث فرهنگی استان البرز:استان البرز کانون تمرکز لهجه‌ها و گویش‌ها از سراسر کشور». وبگاه خبرگزاری مهر.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  24. «زبان مردم طالقان فارسی و مازندرانی و لهجه آنها تاتی می‌باشد». وبگاه سازمان حفاظت محیط زیست استان البرز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۲۰.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  25. واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حسین صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
  26. [https://iranicaonline.org/articles/iran-vi2-documentation = The dictionary edited by Naṣri Ašrafi (1381 Š./2002) contains vocabulary from the dialects of ʿAbbāsābād, Āmol, Bābol, Behšahr, Katul, Kord-kuy, Nowšahr, Sāri, Qāʾem-šahr, Tonokābon, etc. (in part compared with Pahlavi)
  27. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۷.
  28. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  29. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۷.
  30. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  31. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۷.
  32. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۷.
  33. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  34. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۲.
  35. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  36. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۶.
  37. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  38. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۸.
  39. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  40. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۸.
  41. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  42. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۳۸.
  43. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
  44. سلطانیان، کاظم (۱۳۹۷). «بررسی و تحلیل واژگانی گویش دیزانی در طالقان».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.

پیوند به بیرون[ویرایش]


This article "طبری طالقانی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:طبری طالقانی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.



Read or create/edit this page in another language[ویرایش]