جعفر بن عبدالله حویزی
از EverybodyWiki Bios & Wiki
قوام الدین جعفربن عبدالله بن ابراهیم حویزی اصفهانی مشهور به شیخ جعفر قاضی (درگذشته ۱۱۱۵ق)، از فقهای امامیه که در تمام عمر قاضی و شیخ الاسلام اصفهان بود.
شیخ جعفر از اهالی حویزه در عین حال زادهٔ کمره (از توابع خمین) بود. وی علاوه بر فقاهت، مفسر اخباری و متکلم بود. وی در علم حدیث و اخبار شاگرد محمدتقی مجلسی (مجلسی اول) و در علوم معقول و منقول از شاگردان محمدباقر سبزواری بود. وی همچنین شاگرد برجسته محقق خوانساری و داماد وی نیز بوده‌است.[۱]
آثار[ویرایش]
- اصول الدین
- حاشیه بر شرح لمعه
- حاشیهٔ کفایهٔ استاد خود محقق سبزواری
- ذخائر العقبی در تعقیبات نماز (تالیف شده به امر شاه سلطان حسین صفوی)
منابع[ویرایش]
- ↑ اجازه‌نامه‌های روایتی/ سید محمد علی روضاتی بایگانی‌شده در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
- لغتنامهٔ دهخدا، «قاضی حویزی»
پیوند به بیرون[ویرایش]
- حاشیه شیخ جعفر بر شرح لمعه بانک اطلاعاتی نسخ خطی (وبگاه شیخ آقا بزرگ تهرانی)
This article "جعفر بن عبدالله حویزی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:جعفر بن عبدالله حویزی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
